قوانین تایپوگرافی که هر طراح باید بداند

تایپوگرافی در اصل هنر و روش چینش حروف است.
این امر به مهارت یک طراح تمرکز میکند و خیلی بیشتر از ایجاد کلمات قابل خواندن است.
انتخاب شما از فونت و نحوه کار با طرح، گرید بندی، طرح رنگ و غیره تفاوت بین یک
طراحی خوب، بد و عالی را ایجاد می کند.
اصطلاحات زیادی در زمینه  تایپوگرافی  وجود دارد که همه چیز از قبیل نام های صحیح
برای بخش های مختلف فرم نامه گرفته تا قوانین مربوط به ترتیب قرار دادن آنها در یک
طراحی را در بر میگیرد.

در این مقاله ما مبانی مورد نیاز شما برای کار کردن با حروف را آموزش میدهیم.

1-انتخاب فونت

طراحی فونت یک فرآیند طولانی و پیچیده در تایپوگرافی میباشد.
طرح حروف توسط صنعتگر ها در یک دوره قابل توجه با بهره گیری از استعداد در طول
سالها ایجاد شده اند. بهترین فونت های حرفه ای طراحی شده با وزن و سبک های
مختلف برای ایجاد یک خانواده کامل، به همراه نیم فاصله های با دقت در نظر گرفته
شده، پشتیبانی چند زبانه با کاراکترهای بین المللی و لغات متداول بیان شده برای
اضافه کردن حروف و تنوع به حروفچینی هستند.
بنابراین در حالی که آرایه ای شگفت انگیز از فونت های رایگان برای انتخاب آنلاین
وجود دارد، شما باید بررسی کنید که انتخابتان شامل تمام گزینه هایی که برای ایجاد
یک طراحی عالی لازم ست، باشد.
حتی در گزینه های قابل پرداخت نیز گزینه های فراوانی وجود دارد. استفاده از فونت
های کلاسیک  در تایپوگرافی میتواند وسوسه برانگیز باشد.

2-سایز

تمام فونت ها در تایپوگرافی یکسان نیستند. بعضی حجیم و بعضی عریض هستند. بعضی کشیده و
بعضی باریک اند.
بنابراین کلماتی که در متن های مختلف قرار می گیرند می توانند فضای متفاوتی را در
صفحه اشغال کنند.
طول هر حرف به عنوان X-height  شناخته میشود (به سادگی به این دلیل که بر
اساس حرف “X” است.)هنگام بوجود آوردن حروف مختلف معمولا استفاده از حروفی
که ارتفاع یکسانی دارند امری عاقلانه است.
عرض هر کاراکتر با عنوان “مجموعه عرضی ” شناخته میشود.این بدنه یک حرف را
تشکیل میدهد به علاوه فضایی که به عنوان یک بافر بین فرم حرف و حرف بعدی عمل
میکند.
رایج ترین روش برای اندازه گیری تایپ، سیستم نقطه گذاری است که به قرن 18 ام باز
میگردد. هر نقطه 72/1 اینچ است.
12 نقطه یک حرف پیکا را میسازد، واحدی برای اندازه گیری عرض هر ستون.
اندازه حروف همچنین میتواند با اینچ،میلی متر، و یا پیکسل اندازه گیری شود.

3- فاصله خطوط

فاصله خطوط در تایپوگرافی، فاصله عمودی بین خطوط هر سطر را تعریف میکند.و به
این دلیل به این اسم نامیده شده که در دوره حروفچینی آهنی، نوارهای سربی برای
جداکردن خطوط نوشته ها از هم استفاده میشد.
برای بدنه یک متن که خوانایی خوبی دارد،قائده کلی این است که اندازه فاصله خطوط
باید بین 1.25 و 1.5 برابر بیشتر از اندازه فونت باشد.

4- فاصله و نیم فاصله بین حروف

فاصله، فرایند تنظیم فضای بین حروف برای بوجود اوردن یک هماهنگی بین کلمات
است.
برای مثال زمانیکه حرف “A” بزرگ به حرف “V” بزرگ برخورد میکند،قسمت مورب این
دو حرف کنار هم قرار میگیرند بنابراین قسمت بالای سمت چپ حرف ‘V’در بالای
قسمت پایینی سمت راست حرف ‘A’ مینشیند.

5- اندازه

اصطلاح “اندازه” ضخامت یک بلوک متنی را توصیف میکند. اگر میخواهید به یک تجربه
خواندن مطلوب دست یابید، این امر به وضوح مهم است.
اگر خطوط شما زیادی طولانی هستند،خواننده به راحتی گیج میشود درحالیکه یک
ضخامت خیلی کوتاه، تجربه خواندن را بهم میریزد. تعدادی از نظریه ها وجود دارد که به
شما کمک می کند اندازه ایده آل برای تایپوگرافی خود را تعریف کنید
یک قاعده کلی این است که خطوط شما باید 2-3 حرف الفبا طول داشته باشند

(بنابراین 52 تا 78 حرف، از جمله فضای خالی بین کلمات)

6- سلسله مراتب و مقیاس

اگر تمام حروف در یک قالب یک شکل به نظر برسند،تشخیص اینکه کدام اطلاعات مهم
اند دشوار میشود.
اندازه یک روش کلیدی است که در آن تایپوگرافرها برای خوانندگان خود یک راهنما و
سلسله مراتب بوجود میاورند.
عنوان بزرگ، زیر عنوان ها کوچکتر و بدنه متن کوچکترین سایز را دارند.
اندازه تنها راه تعریف سلسله مراتب نیست – همچنین می تواند با رنگ، فاصله و وزن به
دست بیاید.